Młoda blond sekretarka opowiada przyjaciółce o swoich wieczornych wyczynach na wyjeździe służbowym:
– Po kolacji – mówi – on chciał przyjść do mojego pokoju, ale odmówiłam. Powiedziałam, że moja mama by się zmartwiła, gdybym to zrobiła.
– To bardzo mądrze – przyznała z aprobatą przyjaciółka – Co było potem?
– Nalegał, a ja wciąż odmawiałam.
– I nie zmieniłaś zdania?
– Ani trochę. W końcu, poszliśmy do jego pokoju. Uznałam, że niech się jego mama martwi.
